Een kleine kriebel
Van onze redactie
3 mei 2015
In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wij in Wijchen, Dukenburg en Lindenholt' schrijft Wijchenaar Peter Droste zijn column 'Een kleine kriebel'.
Bedbadbroodharteloos
Soms weet ik het ook niet meer. Zoals tijdens die Haagse schijnvertoning over de vraag of we kansloze asielzoekers nu wel of geen bed, bad of droog brood mogen aanbieden. Aanleiding voor die hele discussie was een uitspraak van een Europese club waar we verder niet zo vaak iets over horen, maar nu ineens stortte iedereen zich op de uitspraak als Joodse schriftgeleerden op een volgekrabbelde potscherf uit Palestina. Wat was de betekenis van de uitspraak? Waren we nu wel of niet juridisch verplicht een douchekop, een matras en een broodje te geven? “
Tot mijn verbijstering ging het in Den Haag alleen maar over de juridische haarkloverij. Alsof die Europese club ineens mag bepalen of we wel of niet menselijk zijn. Want dat woord heb ik in die hele discussie gemist: mensen. En dus de menselijkheid.
In diezelfde tijd konden we elke dag in de krant lezen dat er weer een schip vol vluchtelingen was gezonken in de Middellandse Zee. Meestal zaten de slachtoffers opgesloten in het ruim van een schip dat zelfs nog te gammel was om hier de Berendonck over te steken.
Hoe wanhopig moet je zijn om aan zo’n oversteek te beginnen? En soms zelfs meerdere keren, omdat het lang niet altijd of aan de overkant of op de bodem eindigt? Hartverscheurende verhalen van gezinnen die los van elkaar op pad gingen, om nooit meer samen aan te komen; van kinderen die de lichamen van hun ouders in het water zien dobberen, of andersom. En als je dan uiteindelijk aankomt in één van de meest rijke landen ter wereld, Nederland, en als je dan de hele jarenlange procedure hebt doorlopen en als je dan te horen krijgt dat je kansloos bent: dan mag je ook nog meemaken dat onze landelijke regering bijna struikelt over het beetje genadebrood dat je die laatste weken nog zou kunnen krijgen.
De VVD is bang voor de aanzuigende werking van een bedbadbroodregeling. Alsof ze zich in Syrië of Somalië druk maken over de vraag of ze na de procedure nog een paar weken mogen douchen en slapen. En de PvdA wist geen beter argument vóór een regeling te vinden dan dat het zou moeten van Europa.
Niet het afschaffen van zo’n regeling, maar de harteloze manier waarop de discussie gevoerd werd, dat stoot pas mensen af.
Peter Droste
Bedbadbroodharteloos
Soms weet ik het ook niet meer. Zoals tijdens die Haagse schijnvertoning over de vraag of we kansloze asielzoekers nu wel of geen bed, bad of droog brood mogen aanbieden. Aanleiding voor die hele discussie was een uitspraak van een Europese club waar we verder niet zo vaak iets over horen, maar nu ineens stortte iedereen zich op de uitspraak als Joodse schriftgeleerden op een volgekrabbelde potscherf uit Palestina. Wat was de betekenis van de uitspraak? Waren we nu wel of niet juridisch verplicht een douchekop, een matras en een broodje te geven? “
Tot mijn verbijstering ging het in Den Haag alleen maar over de juridische haarkloverij. Alsof die Europese club ineens mag bepalen of we wel of niet menselijk zijn. Want dat woord heb ik in die hele discussie gemist: mensen. En dus de menselijkheid.
In diezelfde tijd konden we elke dag in de krant lezen dat er weer een schip vol vluchtelingen was gezonken in de Middellandse Zee. Meestal zaten de slachtoffers opgesloten in het ruim van een schip dat zelfs nog te gammel was om hier de Berendonck over te steken.
Hoe wanhopig moet je zijn om aan zo’n oversteek te beginnen? En soms zelfs meerdere keren, omdat het lang niet altijd of aan de overkant of op de bodem eindigt? Hartverscheurende verhalen van gezinnen die los van elkaar op pad gingen, om nooit meer samen aan te komen; van kinderen die de lichamen van hun ouders in het water zien dobberen, of andersom. En als je dan uiteindelijk aankomt in één van de meest rijke landen ter wereld, Nederland, en als je dan de hele jarenlange procedure hebt doorlopen en als je dan te horen krijgt dat je kansloos bent: dan mag je ook nog meemaken dat onze landelijke regering bijna struikelt over het beetje genadebrood dat je die laatste weken nog zou kunnen krijgen.
De VVD is bang voor de aanzuigende werking van een bedbadbroodregeling. Alsof ze zich in Syrië of Somalië druk maken over de vraag of ze na de procedure nog een paar weken mogen douchen en slapen. En de PvdA wist geen beter argument vóór een regeling te vinden dan dat het zou moeten van Europa.
Niet het afschaffen van zo’n regeling, maar de harteloze manier waarop de discussie gevoerd werd, dat stoot pas mensen af.
Peter Droste
Dit bericht delen:
Advertenties
