Een kleine kriebel
Van onze redactie
15 mei 2015
In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wij in Wijchen, Dukenburg en Lindenholt' schrijft Wijchenaar Peter Droste zijn column 'Een kleine kriebel'.
Lopen voor andermans leven
Hemelvaart. Steeds minder mensen weten wat de katholieken dan eigenlijk vieren en ook steeds minder mensen gaan vroeg in de ochtend dauwtrappen. Een fenomeen waar ik zelf de lol ook niet van inzag en dus ook niet op mijn kinderen heb kunnen overbrengen. Een feestdag vlak voor dat andere, bijna niet uit te leggen christelijke feest, namelijk Pinksteren. Strikt genomen vieren we met Pinksteren het begin van de verspreiding van het christelijke geloof, ook al iets waar niet veel meer van over is, behalve de feest- en dus vrije dagen.
Dat dacht ik tot voor kort in mijn wat minder optimistische momenten. Maar als u dit leest hebben ruim 1300 mensen, voornamelijk jongeren, een groot deel van de nacht opgeofferd uit solidariteit met slachtoffers van geweld, de Syrische wel te verstaan. Dat hebben ze gedaan tijdens de Nacht van de Vluchteling. Door te wandelen: 5, 10 of 40 kilometer. Van middenin de nacht tot uiterlijk 8 uur ’s ochtends. Ze hebben zich daarbij laten sponsoren door vrienden, familie, collega’s en soms ook volslagen onbekenden. In totaal hebben ze op die manier zo’n 500.000 euro bij elkaar gelopen.
Dankzij de sociale media krijg ik om de haverklap het verzoek om een goed doel te ‘liken’. Ogenschijnlijk heel simpel, zelfs helemaal geen moeite want op Facebook hoef je dan alleen maar op dat duimpje te klikken en je hebt je goede daad weer verricht. Stelt niks voor, in alle opzichten, en daarom doe ik het ook nooit. Want na die goede daad steek je net zo gemakkelijk weer je duimpje omhoog voor een foto van een maaltijd, een selfie of iets anders volstrekt overbodigs.
Maar zo’n nachtelijke wandeltocht, daar kan ik dus helemaal warm van worden. Mensen die zich daadwerkelijk inspannen om iets voor een ander te doen; die energie en tijd stoppen in een goed doel en daarbij anderen mobiliseren om op hun manier, namelijk door een sponsorbedrag, ook een bijdrage te leveren. Die mensen hebben de essentie van het christelijke geloof echt te pakken: “wat je voor de minsten onder de mensen doet, dat doe je voor mij”. En de meesten zullen het niet voor Jezus doen maar juist voor die mensen die elke vorm van hulp zo hard nodig hebben.
Daarom alleen al ben ik apetrots op mijn dochter, die die nacht 40 kilometer gelopen heeft. Omdat ze echt iets voor anderen wil doen. Dat verdient meer dan een ‘like’.
Peter Droste
Lopen voor andermans leven
Hemelvaart. Steeds minder mensen weten wat de katholieken dan eigenlijk vieren en ook steeds minder mensen gaan vroeg in de ochtend dauwtrappen. Een fenomeen waar ik zelf de lol ook niet van inzag en dus ook niet op mijn kinderen heb kunnen overbrengen. Een feestdag vlak voor dat andere, bijna niet uit te leggen christelijke feest, namelijk Pinksteren. Strikt genomen vieren we met Pinksteren het begin van de verspreiding van het christelijke geloof, ook al iets waar niet veel meer van over is, behalve de feest- en dus vrije dagen.
Dat dacht ik tot voor kort in mijn wat minder optimistische momenten. Maar als u dit leest hebben ruim 1300 mensen, voornamelijk jongeren, een groot deel van de nacht opgeofferd uit solidariteit met slachtoffers van geweld, de Syrische wel te verstaan. Dat hebben ze gedaan tijdens de Nacht van de Vluchteling. Door te wandelen: 5, 10 of 40 kilometer. Van middenin de nacht tot uiterlijk 8 uur ’s ochtends. Ze hebben zich daarbij laten sponsoren door vrienden, familie, collega’s en soms ook volslagen onbekenden. In totaal hebben ze op die manier zo’n 500.000 euro bij elkaar gelopen.
Dankzij de sociale media krijg ik om de haverklap het verzoek om een goed doel te ‘liken’. Ogenschijnlijk heel simpel, zelfs helemaal geen moeite want op Facebook hoef je dan alleen maar op dat duimpje te klikken en je hebt je goede daad weer verricht. Stelt niks voor, in alle opzichten, en daarom doe ik het ook nooit. Want na die goede daad steek je net zo gemakkelijk weer je duimpje omhoog voor een foto van een maaltijd, een selfie of iets anders volstrekt overbodigs.
Maar zo’n nachtelijke wandeltocht, daar kan ik dus helemaal warm van worden. Mensen die zich daadwerkelijk inspannen om iets voor een ander te doen; die energie en tijd stoppen in een goed doel en daarbij anderen mobiliseren om op hun manier, namelijk door een sponsorbedrag, ook een bijdrage te leveren. Die mensen hebben de essentie van het christelijke geloof echt te pakken: “wat je voor de minsten onder de mensen doet, dat doe je voor mij”. En de meesten zullen het niet voor Jezus doen maar juist voor die mensen die elke vorm van hulp zo hard nodig hebben.
Daarom alleen al ben ik apetrots op mijn dochter, die die nacht 40 kilometer gelopen heeft. Omdat ze echt iets voor anderen wil doen. Dat verdient meer dan een ‘like’.
Peter Droste
Dit bericht delen:
Advertenties
