Column: 'Hulde!'
Van onze redactie
7 augustus 2015
In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wij in Wijchen, Dukenburg en Lindenholt' schrijft Geret Remkus zijn column.
Hulde!
Tijdens de vierdaagseweek is het ook in onze buurt een drukte van belang, gezien we vlak bij het episch centrum, De Wedren, wonen en slechts zo’n 5 minuten lopen van hartje stad. Op een van de avonden gingen we tegen twaalven ons hondje uitlaten en besteedden in eerste instantie geen aandacht aan een paar luidruchtige lui aan de overkant van de straat. Er bevindt zich daar immers een bushokje dat ‘s avonds ook vaak dienst doet als hang- cq. blowplek en zodoende klinkt er wel vaker wat rumoer. Bovendien was het een komen en gaan van feestgangers door de hele straat. Al snel werd echter duidelijk dat hier meer aan de hand was, toen er iemand tegen de bushalte begon te trappen en spreuken riep als “Wat nou zwarten” en “Wie is hier de baas”. Om iedere gelijkenis met welke vorm van discriminatie dan ook te vermijden, wil ik niet over de huidskleur van de twee betreffende knapen uitweiden, anders dan dat ze allebei blank waren, maar de ene erger dan de ander.
De ergst blanke hield zich wat afzijdig, kijkend, zittend op een muurtje. De ander leek door het dolle en trapte tegen alles wat hij zag. Ik wilde mijn telefoon pakken om 112 te bellen, helaas niet bij me. Op dat moment riep een man boven uit een raam dat hij al aan het bellen was. Ook een groep jongens die ons tegemoet kwamen zeiden dat er al gebeld was. Meteen daarop werd er door de dolleman een voorbij rijdend meisje van de fiets getrapt, met een ijselijke kreet gepaard gaand. Dit was voor de eerste beller, die inmiddels beneden was, en mij, aanleiding om erop af te gaan. Niet dat ik zo’n held ben maar genoeg is genoeg.
Als door een wonder verscheen ook op dat moment zowel de lijnbus van de ene kant als de politiebus van de andere kant. In een flits zaten de knapen in de bus met een onschuldig gezicht, maar nog bijna in dezelfde flits had het politiebusje zijn grote broer klem gereden en waren er twee agenten in de bus. Eén flitsje later stonden de knapen geboeid buiten tegen de bus.
De dolleman vond het nodig om zich nog even om te draaien en te roepen dat HIJ aangifte ging doen tegen de agenten. Dit was voor een van de agenten aanleiding om hem de reclame op de zijkant van de bus nog even van heel dicht bij te laten lezen. Niemand van de aanwezigen zag hierin iets verkeerds, wat mij betreft had er zelfs ook nog wel een nekklemmetje bij gemogen. Toch zijn het dit soort gevalletjes die door toeschouwers gefilmd en online worden gezet, die de politie het werk steeds moeilijker maken. Ik had in dit geval slechts respect voor het zeer snelle en kordate optreden van de agenten, tijdens de drukste week van het jaar. Als iemand het nodig vindt om al of niet onder invloed, zich te misdragen en geen bevelen van de politie op te volgen, neemt hij zelf het risico dat hij tijdens zijn welverdiende arrestatie de nodige averij oploopt. Hulde voor de politie!
Geret Remkus
Hulde!
Tijdens de vierdaagseweek is het ook in onze buurt een drukte van belang, gezien we vlak bij het episch centrum, De Wedren, wonen en slechts zo’n 5 minuten lopen van hartje stad. Op een van de avonden gingen we tegen twaalven ons hondje uitlaten en besteedden in eerste instantie geen aandacht aan een paar luidruchtige lui aan de overkant van de straat. Er bevindt zich daar immers een bushokje dat ‘s avonds ook vaak dienst doet als hang- cq. blowplek en zodoende klinkt er wel vaker wat rumoer. Bovendien was het een komen en gaan van feestgangers door de hele straat. Al snel werd echter duidelijk dat hier meer aan de hand was, toen er iemand tegen de bushalte begon te trappen en spreuken riep als “Wat nou zwarten” en “Wie is hier de baas”. Om iedere gelijkenis met welke vorm van discriminatie dan ook te vermijden, wil ik niet over de huidskleur van de twee betreffende knapen uitweiden, anders dan dat ze allebei blank waren, maar de ene erger dan de ander.
De ergst blanke hield zich wat afzijdig, kijkend, zittend op een muurtje. De ander leek door het dolle en trapte tegen alles wat hij zag. Ik wilde mijn telefoon pakken om 112 te bellen, helaas niet bij me. Op dat moment riep een man boven uit een raam dat hij al aan het bellen was. Ook een groep jongens die ons tegemoet kwamen zeiden dat er al gebeld was. Meteen daarop werd er door de dolleman een voorbij rijdend meisje van de fiets getrapt, met een ijselijke kreet gepaard gaand. Dit was voor de eerste beller, die inmiddels beneden was, en mij, aanleiding om erop af te gaan. Niet dat ik zo’n held ben maar genoeg is genoeg.
Als door een wonder verscheen ook op dat moment zowel de lijnbus van de ene kant als de politiebus van de andere kant. In een flits zaten de knapen in de bus met een onschuldig gezicht, maar nog bijna in dezelfde flits had het politiebusje zijn grote broer klem gereden en waren er twee agenten in de bus. Eén flitsje later stonden de knapen geboeid buiten tegen de bus.
De dolleman vond het nodig om zich nog even om te draaien en te roepen dat HIJ aangifte ging doen tegen de agenten. Dit was voor een van de agenten aanleiding om hem de reclame op de zijkant van de bus nog even van heel dicht bij te laten lezen. Niemand van de aanwezigen zag hierin iets verkeerds, wat mij betreft had er zelfs ook nog wel een nekklemmetje bij gemogen. Toch zijn het dit soort gevalletjes die door toeschouwers gefilmd en online worden gezet, die de politie het werk steeds moeilijker maken. Ik had in dit geval slechts respect voor het zeer snelle en kordate optreden van de agenten, tijdens de drukste week van het jaar. Als iemand het nodig vindt om al of niet onder invloed, zich te misdragen en geen bevelen van de politie op te volgen, neemt hij zelf het risico dat hij tijdens zijn welverdiende arrestatie de nodige averij oploopt. Hulde voor de politie!
Geret Remkus
Dit bericht delen:
Advertenties
