Column: 'Kaffee'
Van onze redactie
13 november 2015
In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wij in Wijchen, Dukenburg en Lindenholt' schrijft Geret Remkus zijn column.
Kaffee
We hadden een weekje bungalowpark in Duitsland geboekt, in de Eiffel welteverstaan. Als echte Hollanders namen we natuurlijk de nodige boodschappen mee. Het grappige hieraan was dat we die deels al in Duitsland hadden gekocht. Omdat Nijmegen-Oost redelijk dicht bij de grens ligt, gaan we er namelijk regelmatig tanken en shoppen vanwege het voordeel, zoals het echte Hollanders betaamt. Eigenlijk was het om die reden sowieso niet logisch om boodschappen mee te nemen, maar ja, een Hollander gaat nu eenmaal niet op vakantie zonder boodschappen in de kofferbak. Omdat ik er op het laatste moment achter kwam dat er een filterkoffiemachine aanwezig was in plaats van een Senseo, wilde ik nog gauw even een bus filterkoffie tussen de bagage proppen. Efficiënt als ik ben, had ik op dat moment ook nog een tas, de tomtom en de autosleutels in de hand. Uiteraard ging dit niet goed en zo belandde de helft van de inhoud van de bus op onze parkeerplaats. Omdat het een beetje regende en er nog meer regen was voorspeld, besloot ik het maar te laten liggen, zou toch wel wegspoelen immers.
Toen we 's middags ons huisje betrokken en de spulletjes hadden opgeborgen, was het tijd voor een kopje koffie. Al gauw vervulde een heerlijke semi-Hollandse koffiegeur het authentieke Duitse huisje. Maar daar bleef het dan ook bij. Op de een of andere manier liep de koffie niet door. Ik weer terug naar de receptie om dit te melden. Een Hollander zonder koffie is als Nick zonder Simon, of Bassie zonder Adriaan, oder Cindy ohne Bert, moet de Duitse dame gedacht hebben, want ik was amper terug in ons huisje of er werd gebeld. Een onvervalste Deutsche Bursche stond voor de deur met een nagelneues kaffeemachine. Hij zag eruit als een figuur uit een zeventiger jaren Tirolfilm, maar dan zonder lederhose. Hij was wel voorzien van een respectabele snor, dito buik en langharig zeventiger jaren kapsel. Hij ratelte nog iets over "seine kollege" die klaarblijkelijk schuldig was aan dit koffiedebacle en eindigde nog net niet met "ich hab's nicht gewusst". Het apparaat werkte verder prima en we dronken de hele week heerlijke bakkies, zonder problemen.
Na een leuke week in de prachtige omgeving togen we tevreden huiswaarts, met onze Chihuahua's in de auto, die het overigens prima gedaan hadden de hele week. Niet vervelend in de auto, en ook konden we hen dagelijks rustig achterlaten in het huisje. Thuis aangekomen, parkeerde ik de auto op de gebruikelijke plek voor ons huis, waar we overigens dik voor betalen elke maand in de vorm van een parkeervergunning. Toen ik de kofferbak wilde openen viel mijn oog op een bruine plek op de grond. Koffiedrab? Had iemand nou gewoon zijn koffiedrab hier gedumpt? Het moest niet gekker worden en dat op onze duur betaalde parkeerplaats. Of was iemand zijn, eveneens duur betaalde, vuilniszak gescheurd toen die werd buiten gezet? Nee hoor, het was mijn eigen gemorste koffie, die ons geduldig lag op te wachten. De regen had het niet weggespoeld maar slechts getransformeerd in een hoopje Duidelijk Radicaal Afgewerkte Bonen, drab dus.
Geret Remkus
Kaffee
We hadden een weekje bungalowpark in Duitsland geboekt, in de Eiffel welteverstaan. Als echte Hollanders namen we natuurlijk de nodige boodschappen mee. Het grappige hieraan was dat we die deels al in Duitsland hadden gekocht. Omdat Nijmegen-Oost redelijk dicht bij de grens ligt, gaan we er namelijk regelmatig tanken en shoppen vanwege het voordeel, zoals het echte Hollanders betaamt. Eigenlijk was het om die reden sowieso niet logisch om boodschappen mee te nemen, maar ja, een Hollander gaat nu eenmaal niet op vakantie zonder boodschappen in de kofferbak. Omdat ik er op het laatste moment achter kwam dat er een filterkoffiemachine aanwezig was in plaats van een Senseo, wilde ik nog gauw even een bus filterkoffie tussen de bagage proppen. Efficiënt als ik ben, had ik op dat moment ook nog een tas, de tomtom en de autosleutels in de hand. Uiteraard ging dit niet goed en zo belandde de helft van de inhoud van de bus op onze parkeerplaats. Omdat het een beetje regende en er nog meer regen was voorspeld, besloot ik het maar te laten liggen, zou toch wel wegspoelen immers.
Toen we 's middags ons huisje betrokken en de spulletjes hadden opgeborgen, was het tijd voor een kopje koffie. Al gauw vervulde een heerlijke semi-Hollandse koffiegeur het authentieke Duitse huisje. Maar daar bleef het dan ook bij. Op de een of andere manier liep de koffie niet door. Ik weer terug naar de receptie om dit te melden. Een Hollander zonder koffie is als Nick zonder Simon, of Bassie zonder Adriaan, oder Cindy ohne Bert, moet de Duitse dame gedacht hebben, want ik was amper terug in ons huisje of er werd gebeld. Een onvervalste Deutsche Bursche stond voor de deur met een nagelneues kaffeemachine. Hij zag eruit als een figuur uit een zeventiger jaren Tirolfilm, maar dan zonder lederhose. Hij was wel voorzien van een respectabele snor, dito buik en langharig zeventiger jaren kapsel. Hij ratelte nog iets over "seine kollege" die klaarblijkelijk schuldig was aan dit koffiedebacle en eindigde nog net niet met "ich hab's nicht gewusst". Het apparaat werkte verder prima en we dronken de hele week heerlijke bakkies, zonder problemen.
Na een leuke week in de prachtige omgeving togen we tevreden huiswaarts, met onze Chihuahua's in de auto, die het overigens prima gedaan hadden de hele week. Niet vervelend in de auto, en ook konden we hen dagelijks rustig achterlaten in het huisje. Thuis aangekomen, parkeerde ik de auto op de gebruikelijke plek voor ons huis, waar we overigens dik voor betalen elke maand in de vorm van een parkeervergunning. Toen ik de kofferbak wilde openen viel mijn oog op een bruine plek op de grond. Koffiedrab? Had iemand nou gewoon zijn koffiedrab hier gedumpt? Het moest niet gekker worden en dat op onze duur betaalde parkeerplaats. Of was iemand zijn, eveneens duur betaalde, vuilniszak gescheurd toen die werd buiten gezet? Nee hoor, het was mijn eigen gemorste koffie, die ons geduldig lag op te wachten. De regen had het niet weggespoeld maar slechts getransformeerd in een hoopje Duidelijk Radicaal Afgewerkte Bonen, drab dus.
Geret Remkus
Dit bericht delen:
Advertenties
