Een kleine kriebel: 'Onvoorstelbaar'
Van onze redactie
15 november 2015
In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wij in Wijchen, Dukenburg en Lindenholt' schrijft Wijchenaar Peter Droste zijn column 'Een kleine kriebel'.
Onvoorstelbaar
Stel, je hebt een goede studie afgerond en daar een mooie baan mee gevonden. Inmiddels getrouwd en twee kinderen in de prachtige maar o zo kwetsbare puberleeftijd. Het leven in je land bevalt je prima. Oké, de vrijheid van meningsuiting is wat beperkt, maar in de beschutting van je eigen huis en je favoriete bar kun je toch alles zeggen wat je wil. Je hebt je omringd met vrienden, gelijkgestemden. Met hen breng je vaak avonden en weekenden door: pratend over het leven, over de wereld, over de kinderen en de opvoeding. Je familie woont in de buurt zodat je regelmatig bij je ouders en schoonouders op bezoek kunt. Kortom, het leven is zeker niet slecht.
En natuurlijk weet je dat je president eigenlijk een dictator is, maar zolang je je aan de buitenkant maar aanpast, valt het leven heel erg mee. Dan besluiten de VS ineens dat het maar eens afgelopen moet zijn met die dictator en beginnen een oorlog, met bombardementen en al. Niet veel later mengen ook andere landen zich daarin en om de ellende nog groter te maken begint ook IS op te rukken en iedereen die niet voor hen is af te slachten. Je ziet je land en de toekomst voor je kinderen om je heen letterlijk in duigen vallen.
Stel dat je dat allemaal overleeft, met je vrouw, zoon en dochter. Je stad ligt in puin, aan eten is niet meer te komen, dus je vlucht naar het platteland om onderdak te vinden bij vrienden die zelf nog wat eten verbouwen. Maar ook daar komt het geweld dichterbij: Amerika, Rusland, IS, Iran, Irak, allemaal doen ze hun best om je land, je leven, je geluk aan flarden te schieten en je vreest de dag dat ook de lichamen van je dierbaren het doelwit worden van deze zogenaamde vrijheidskogels.
Stel, je komt in contact met een mensensmokkelaar die je voor een schandalig groot bedrag wel naar Europa (lees: Griekenland) wil brengen. Die reis vindt plaats in een gammel bootje. Je houdt de hele reis je kinderen stevig vast om ze te beschermen, terwijl je om je heen af en toe iemand ziet verdwijnen.
Stel, je overleeft ook dat, komt aan op een Grieks eiland, via allerlei omwegen en met dagenlange wandeltochten, waarbij je je kinderen ziet wegteren, kom je aan in Nederland. Je vergaapt je aan de rust die dit land uitstraalt maar vooral aan de welvaart. Nooit eerder heb je de keuze gehad uit 20 soorten afwasmiddel, 34 soorten tandpasta en 19 merken frisdrank.
Stel je overleeft ook dat, kijkt in het opvangcentrum naar het nieuws, ziet daar dat er in Steenbergen weer vergaderd wordt over de komst van een opvangcentrum en dat buiten mensen daartegen protesteren. Ze hebben daarbij een spandoek, waarop staat: “Is je dochter 12 jaar? Dan is ze voor een vluchteling gebruiksklaar”. Stel, je vraagt iemand die tekst voor je te vertalen…..
Peter Droste
Onvoorstelbaar
Stel, je hebt een goede studie afgerond en daar een mooie baan mee gevonden. Inmiddels getrouwd en twee kinderen in de prachtige maar o zo kwetsbare puberleeftijd. Het leven in je land bevalt je prima. Oké, de vrijheid van meningsuiting is wat beperkt, maar in de beschutting van je eigen huis en je favoriete bar kun je toch alles zeggen wat je wil. Je hebt je omringd met vrienden, gelijkgestemden. Met hen breng je vaak avonden en weekenden door: pratend over het leven, over de wereld, over de kinderen en de opvoeding. Je familie woont in de buurt zodat je regelmatig bij je ouders en schoonouders op bezoek kunt. Kortom, het leven is zeker niet slecht.
En natuurlijk weet je dat je president eigenlijk een dictator is, maar zolang je je aan de buitenkant maar aanpast, valt het leven heel erg mee. Dan besluiten de VS ineens dat het maar eens afgelopen moet zijn met die dictator en beginnen een oorlog, met bombardementen en al. Niet veel later mengen ook andere landen zich daarin en om de ellende nog groter te maken begint ook IS op te rukken en iedereen die niet voor hen is af te slachten. Je ziet je land en de toekomst voor je kinderen om je heen letterlijk in duigen vallen.
Stel dat je dat allemaal overleeft, met je vrouw, zoon en dochter. Je stad ligt in puin, aan eten is niet meer te komen, dus je vlucht naar het platteland om onderdak te vinden bij vrienden die zelf nog wat eten verbouwen. Maar ook daar komt het geweld dichterbij: Amerika, Rusland, IS, Iran, Irak, allemaal doen ze hun best om je land, je leven, je geluk aan flarden te schieten en je vreest de dag dat ook de lichamen van je dierbaren het doelwit worden van deze zogenaamde vrijheidskogels.
Stel, je komt in contact met een mensensmokkelaar die je voor een schandalig groot bedrag wel naar Europa (lees: Griekenland) wil brengen. Die reis vindt plaats in een gammel bootje. Je houdt de hele reis je kinderen stevig vast om ze te beschermen, terwijl je om je heen af en toe iemand ziet verdwijnen.
Stel, je overleeft ook dat, komt aan op een Grieks eiland, via allerlei omwegen en met dagenlange wandeltochten, waarbij je je kinderen ziet wegteren, kom je aan in Nederland. Je vergaapt je aan de rust die dit land uitstraalt maar vooral aan de welvaart. Nooit eerder heb je de keuze gehad uit 20 soorten afwasmiddel, 34 soorten tandpasta en 19 merken frisdrank.
Stel je overleeft ook dat, kijkt in het opvangcentrum naar het nieuws, ziet daar dat er in Steenbergen weer vergaderd wordt over de komst van een opvangcentrum en dat buiten mensen daartegen protesteren. Ze hebben daarbij een spandoek, waarop staat: “Is je dochter 12 jaar? Dan is ze voor een vluchteling gebruiksklaar”. Stel, je vraagt iemand die tekst voor je te vertalen…..
Peter Droste
Dit bericht delen:
Advertenties
