Een kleine kriebel: 'Gekkenhuis'

In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wij in Wijchen, Dukenburg en Lindenholt' schrijft Wijchenaar Peter Droste zijn column 'Een kleine kriebel'.

Gekkenhuis

Ik zal het maar meteen toegeven: gekken fascineerden me. Daar ben ik niet voor in therapie en dat zou misschien wel een keer moeten. Maar ik kon eindeloos kijken en luisteren naar het geraaskal van dwazen. Een beetje psychiater zal meteen naar mijn jeugd kijken en de conclusie trekken dat die doordesemd was van aanpassing en “doe maar gewoon dan doe je gek genoeg”. Maar klepkoldertypes als Donald Trump en Sarah Palin trekken mijn aandacht zoals een koeienflats een mestkever aantrekt. Met altijd die vraag in mijn achterhoofd: ‘nemen zij zichzelf eigenlijk wel serieus?’ Nu hebben de Amerikaanse verkiezingen sowieso al een aantrekkingskracht op mensen waar een paar steken aan los zijn. Waar dergelijke types in Europa meestal vrij snel naar de achtergrond verdwijnen - zachtjes afgevoerd in een dwangbuis, met een injectie en kalmerende woorden - groeien ze in de Verenigde Staten op de golven van de mediabelangstelling uit tot bijna serieuze kandidaten. Dus is niet zozeer de vraag of ze zichzelf wel serieus nemen maar hoe het toch komt dat zoveel Amerikanen waanzin verwarren met werkelijkheid. Dat land levert de slimste geleerden, de beste schrijvers en de domste mensen. Die fascinatie is nu wel minder aan het worden. Vermoedelijk als gevolg van een overdosis. En ik weet ook nog wanneer die kentering optrad: gisteren. ’s Ochtends las ik het bericht over een woonzorgcentrum in Nijmegen dat kook- en eetsessies wilde organiseren met vluchtelingen. Daar had de PVV lucht van gekregen en die begon een hetze: de bewoners zouden niet veilig zijn; het zou beginnen met eten maar al snel zou het uitmonden in diefstal, beroving en verkrachting. Dat was genoeg om de collectieve onderbuik van Nederland leeg te laten lopen op verschillende websites. Wat begon als een mooi gebaar dat helemaal past in de traditie van Kerst: onderdak, eten, gastvrijheid verlenen aan vreemdelingen, mondde zo uit in de moderne Nederlandse traditie van scheldpartijen en bedreigingen. Later die dag hoorde ik een Amerikaanse vrouw op de radio zeggen dat zij wel een oplossing had voor het probleem van de Syrische vluchtelingen; een oplossing die nog wat verder ging dan die van Trump. Zij zou ze allemaal gewoon doodschieten. Op die manier kwam er tenminste ook een einde aan hun “miserable life”. Ik reed op de snelweg toen ik het hoorde. Op de eerstvolgende parkeerplaats ben ik gestopt en heb minutenlang voor me uit zitten staren. Dat er gekken rondlopen, dat is een gegeven. Vroeger werden ze nog wel eens opgesloten. Maar tegenwoordig is, met dank aan de social media, de wereld hun toneel. Doe maar gek, dan doe je gewoon genoeg.

Peter Droste