%20(2).gif)
Een kleine kriebel: 'Voorbeeld in de verte'
Van onze redactie
15 oktober 2016
In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wijchensnieuws - de krant' schrijft Wijchenaar Peter Droste zijn column 'Een kleine kriebel'.
Voorbeeld in de verte
Ik was er deze keer voor uit bed gekomen. Net zoals bijna een leven geleden voor dat andere beroemde gevecht, dat tussen Cassius Clay en George Foreman. Dat was toen ergens in een junglestad. Maar het gevecht dat ik nu zag had daar net zo goed plaats kunnen vinden. Na een half uur hing ik al uitgeput in de touwen. Ik zag een vrouw, strak gekleed, strak gekapt, strak gezicht, strakke positie en strakke teksten; en ik zag een man, als een alfa-mannetje over het podium lopend, constant boos, constant dreigend, constant intimiderend. Het mannetje omsingelde het vrouwtje met zijn lichaam, met zijn woorden. Maar hij durfde nog niet te doen wat hij zo graag zou willen doen: haar vermorzelen, uitschakelen. Zij is de laatste hindernis tussen hem en zijn ultieme droom: het Witte Huis. Want eenmaal daar kon hij alle regels naar zijn hand zetten. Een klein voorproefje van zijn opvattingen over de scheiding der machten gaf hij al: als hij president is, zal hij er meteen voor zorgen dat zij de gevangenis in gaat. Want zo gaan mensen in zijn wereld met macht en andere meningen om. Macht gebruik je om andere meningen uit te schakelen.
De Amerikanen hebben dit jaar de keuze uit een man die maling heeft aan waarheid, democratie en de rechtstaat; en een vrouw die maling heeft aan de waarheid en de vrije journalistiek.
Tijdens mijn studie verscheen er een boek van de Amerika-kenner J.W. Schulte Nordholt, met als titel ‘Voorbeeld in de verte’. Het boek schetste de voorbeeldfunctie die de jonge Verenigde Staten hadden aan het einde van de 18e eeuw voor de Europeanen die meer vrijheid en meer democratie wilden. De Franse revolutie, de Bataafse revolutie, ze zouden er anders hebben uitgezien zonder de Verenigde Staten en hun grondwet.
Nog geen eeuw later schreef de Fransman De Tocqueville een heel wat kritischer benadering van de Amerikaanse democratie: deze zou uiteindelijk leiden tot de macht van de domheid. Want het recht van de meerderheid biedt geen garantie op verstandig beleid. En nu zien we waar het allemaal tot geleid heeft: twee kandidaten die meer modder gebruiken dan er in een land te vinden is.
Arm Amerika, zo ver van het verstand, zo dicht bij de krankzinnigheid.
Peter Droste
Voorbeeld in de verte
Ik was er deze keer voor uit bed gekomen. Net zoals bijna een leven geleden voor dat andere beroemde gevecht, dat tussen Cassius Clay en George Foreman. Dat was toen ergens in een junglestad. Maar het gevecht dat ik nu zag had daar net zo goed plaats kunnen vinden. Na een half uur hing ik al uitgeput in de touwen. Ik zag een vrouw, strak gekleed, strak gekapt, strak gezicht, strakke positie en strakke teksten; en ik zag een man, als een alfa-mannetje over het podium lopend, constant boos, constant dreigend, constant intimiderend. Het mannetje omsingelde het vrouwtje met zijn lichaam, met zijn woorden. Maar hij durfde nog niet te doen wat hij zo graag zou willen doen: haar vermorzelen, uitschakelen. Zij is de laatste hindernis tussen hem en zijn ultieme droom: het Witte Huis. Want eenmaal daar kon hij alle regels naar zijn hand zetten. Een klein voorproefje van zijn opvattingen over de scheiding der machten gaf hij al: als hij president is, zal hij er meteen voor zorgen dat zij de gevangenis in gaat. Want zo gaan mensen in zijn wereld met macht en andere meningen om. Macht gebruik je om andere meningen uit te schakelen.
De Amerikanen hebben dit jaar de keuze uit een man die maling heeft aan waarheid, democratie en de rechtstaat; en een vrouw die maling heeft aan de waarheid en de vrije journalistiek.
Tijdens mijn studie verscheen er een boek van de Amerika-kenner J.W. Schulte Nordholt, met als titel ‘Voorbeeld in de verte’. Het boek schetste de voorbeeldfunctie die de jonge Verenigde Staten hadden aan het einde van de 18e eeuw voor de Europeanen die meer vrijheid en meer democratie wilden. De Franse revolutie, de Bataafse revolutie, ze zouden er anders hebben uitgezien zonder de Verenigde Staten en hun grondwet.
Nog geen eeuw later schreef de Fransman De Tocqueville een heel wat kritischer benadering van de Amerikaanse democratie: deze zou uiteindelijk leiden tot de macht van de domheid. Want het recht van de meerderheid biedt geen garantie op verstandig beleid. En nu zien we waar het allemaal tot geleid heeft: twee kandidaten die meer modder gebruiken dan er in een land te vinden is.
Arm Amerika, zo ver van het verstand, zo dicht bij de krankzinnigheid.
Peter Droste
Dit bericht delen:
Advertenties
